Ashwagandha – korzeń o wielu właściwościach

Natura niejednokrotnie udowodniła, że jest źródłem pełnym dobroczynnych substancji prozdrowotnych. Medycyna ajurwedyjska od tysięcy lat czerpie z niej to, co najcenniejsze, a my dzięki tej wiedzy możemy włączyć jej zasady – i tym samym sprawdzone środki – do swojej domowej apteczki. Jednym z naturalnych składników o szerokim spektrum działania jest ashwagandha indyjska znana także jako witania ospała (withania somnifera), winter cherry, samm al ferakh lub potocznie jako indyjski żeń szeń.

Czym jest ashwagandha

Ashwagandha jest indyjskim ziołem, z którego wykorzystuje się zarówno korzeń, jak i owoce. Słynie z rozlicznych właściwości leczniczych; jest stosowana w stanach nadmiernego stresu, w chorobach nowotworowych, leczeniu anemii, niepłodności, nadciśnienia czy w profilaktyce sercowej i naczyniowej.

Specjaliści ajurwedy doceniają roślinę za jej wszechstronność i wysoką skuteczność. Dla pacjentów, którzy niepewnie sięgają po alternatywne i naturalne leczenie, plusem będzie fakt, że indyjska roślina jest doceniana przez specjalistów wielu dziedzin medycyny konwencjonalnej, a jej działanie zostało potwierdzone licznymi badaniami klinicznymi.

Witania ospała rośliną z grupy psiankowatych i pochodzi z Indii. Głównie uprawiana jest w Bangladeszu, Pakistanie, Sri Lance, a także w Egipcie. Korzeń rośliny jest najbardziej znanym specyfikiem w medycynie ajurwedyskiej. Ashwagandha jako roślina jest niskim krzewem z czerwonymi bądź pomarańczowymi owocami i żółtozielonymi kwiatami.

Ashwagandha – działanie i właściwości lecznicze

Najcenniejszą częścią rośliny jest jej korzeń, aczkolwiek jagody ashwagandha są także wykorzystywane. Sam korzeń porównywany jest do żeń szenia, jednak badania dowiodły, że ma on o wiele więcej właściwości leczniczych i działa zdecydowanie skuteczniej.

W składzie ashwagandha znajdują się:

• witanolidy działające antynowotworowo i przeciwbakteryjnie,
• związki odtruwających i oczyszczających organizm glikowitanolidów
• alkaloidy;
• fitosterole;
• kumaryny;
• fenolokwasy;
• znaczne ilości żelaza.

Biorąc pod uwagę tak złożony skład, ashwagandha jest rekomendowana dla osób o obniżonej odporności, a także zmagającymi się z różnego rodzaju dolegliwościami oraz chorobami.

Właściwości lecznicze ashwagandha powalają włączyć ją do codziennej suplementacji, by całkowicie uporać się z wieloma niedomaganiami zdrowotnymi. Jest ona zalecana osobom narażonym na infekcje, ale też i tym, którzy borykają się ze stanami chorobowymi. Ashwagandha stymuluje układ immunologiczny i reguluje pracę układu nerwowego.

Jest doskonałym środkiem na stany lękowe i nadmierny stres, a także na problemy z zasypianiem. Z powodzeniem jest stosowana w leczeniu chorób o podłożu psychicznym zwłaszcza depresji, zaburzeń pamięci, a także demencji. Udowodniono, że skuteczność działania indyjskiego korzenia jest podobna do imipraminy – leku przeciwdepresyjnego. Z powodzeniem stosuje się ją u pacjentów z nerwicami.

Dobrą prognozą na przyszłość jest fakt, że właściwości lecznicze ashwagandha są weryfikowane przez naukowców, którzy po przeprowadzeniu szeregu testów rekomendują korzeń w leczeniu Alzheimera.

Szerokie działanie ashwagandha chroni organizm przed nowotworami, a także hamuje rozwój komórek rakowych. U pacjentów ze zdiagnozowaną chorobą działa na zasadzie parasola ochronnego i oręża w walce z nowotworem. Szczególnie skutecznie wspomaga leczenie raka piersi, trzustki, jelita grubego. Efektywnie chroni także żołądek i wątrobę przed zgubnym działaniem metali ciężkich i innych toksycznych substancji, a także zapobiega wrzodom żołądka.

Ashwagandha – działanie na inne strefy organizmu

Oprócz tego, że ashwagandha doskonale wspomaga i chroni organizm przed najbardziej poważnymi zagrożeniami, odgrywa ona szczególne znaczenie w suplementacji osób aktywnych fizycznie. Zdecydowanie lepiej podnosi kondycję i wspomaga regenerację organizmu, niż popularny żeń szeń. Poza tym zawarte w niej fitosterole obniżają poziom złego cholesterolu, a wysoka zawartość żelaza pomaga w walce z anemią. Doskonała w składzie ashwagandha zastosowanie znajduje także w profilaktyce antyudarowej.

Suplementacja pozwala na uszczelnienie i wzmocnienie naczyń krwionośnych, lepszą pracę serca i obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.

W medycynie ajurwedyjskiej stosowana jest jako lek na reumatyzm i dolegliwości bólowe, a także na obrzęki i przykurcze. Uważa się, że hamuje także procesu starzenia. Istotny jest także fakt, że działanie ashwagandha obejmuje także zmniejszenie i uregulowanie poziomu cukru we krwi – mogą więc stosować ją osoby z cukrzycą typu 2.

Zastosowanie ashwagandha na niepłodność u mężczyzn także została udowodniona naukowo. Z przeprowadzonych badań i publikacji specjalistów na ten temat wynika, że zioło może być niezwykle pomocne w leczeniu niepłodności. Regularna suplementacja zwiększa liczbę i ruchliwość plemników, ogólnie podnosząc jakość spermy.

Ashwagandha dawkowanie

Ashwagandha dostępna jest w kilku formach – najpopularniejsze są kapsułki. W składzie tychże znajduje się wyciąg z rośliny w postaci monokoncentratu. Koniecznie należy stosować się do zaleceń podanych na ulotce, a w przypadku docelowego wspomagania leczenia istniejących już jednostek chorobowych koniecznie należy skonsultować dawkowanie ashwagandha ze specjalistą.

Jeśli sięgamy po sproszkowany korzeń, rekomendowana dawka dobowa wynosi 7 g dziennie, a w przypadku nalewki 12 ml na dobę. Chcąc poprawić wygląd swojej skóry, można sięgnąć po preparaty kosmetyczne z indyjskim żeń szeniem. Regularne, kilkutygodniowe stosowanie pozwoli uzyskać równowagę psychiczną i fizyczną.

Ashwagandha – skutki uboczne

Należy pamiętać, że każdy preparat, także ziołowy może wywoływać skutki uboczne. W tym przypadku nie zaleca się suplementacji u kobiet w ciąży, karmiących piersią, a także u osób cierpiących na choroby tarczycy. Zrezygnować z korzenia indyjskiego powinny także osoby przyjmujące leki nasenne, przeciwpadaczkowe oraz środki znieczulające.

Ashwagandha a tarczyca

Ashwagandha może zmieniać poziom niektórych hormonów, dlatego nie powinny jej stosować osoby z nadczynnością tarczycy. Suplementacja w takich przypadkach może spowodować całkowitą nieskuteczność terapii.